Najstarszy zakład kąpielowy w Polsce „Stary Jerzy”, założony w 1498 r., znajduje się u podnóża Wzgórza Świętojerskiego, bezpośrednio nad ujęciem wody termalnej. Poniżej znajduje się młodszy zakład przyrodoleczniczy, określany mianem „Nowego Jerzego”, który wzniesiono w latach 1914-1916. Jego elewacje zdobią dekoracje o tematyce „wodnej”. W zespole budynków znajduje się basen do kąpieli radonowo-siarczkowych, łazienki, emanatorium radonowe oraz pijalnia wody.
Na elewacji starszego z budynków (tzw. „Starego Jerzego”) wchodzących dziś w skład całego zakładu kąpielowego, została umieszczona data 1498, która wyznacza potwierdzony dokumentami początek historii lądeckich łazienek. Wtedy właśnie książę ziębicko-oleśnicki Jerzy (Georg), jeden z trzech braci, władających Ziemią Kłodzką, przystąpił do „udrożnienia i wyłożenia źródła”, bijącego u stóp Wzgórza Świętojerskiego. Ujęcie wody zamknięto w formie prostokąta o wymiarach 3 na 12 łokci (ok. 1,7 na 7 m), nad którym urządzono „dom kąpielowy” wraz z kaplicą. Patronem kaplicy, a także całego kąpieliska ogłoszono św. Jerzego („Georgenbad”), którego dni obchodzone są w Lądku-Zdroju na przełomie kwietnia i maja.
