CHARAKTERYSTYKA WYCIECZKI
Gęsta sieć dróg leśnych na Trojaku, Królówce i Dzielcu jest doskonałym terenem spacerowym w najbliższe okolice Lądka-Zdroju. Ich atrakcyjność podnosi obecność licznych obiektów przyrodniczych i historycznych. Częścią tych starych duktów leśnych poprzez tereny ciekawych form skalnych, do zapomnianych i tajemniczych ruin średniowiecznego zamczyska wiedzie znakowana trasa wędrówkowa nr 3.
Punkt wyjściowy: ul. M. Konopnickiej w pobliżu przystanku PKS w części zdrojowej miasta, czas przejścia 3,35 h, długość trasy około 6,5 km
Różnica wysokości: ok. 300 m
OPIS TRASY
Od strony zdroju ul. M. Konopnickiej za budynkiem nr 5 w lewo do góry i za nowym budynkiem w prawo, zboczem wzniesienia, polną drogą przez łąki i ścianę lasu za czerwonymi znakami trasy wędrówkowej nr 3, obok skalnego pomnika na wierzchołek Szubienicznej Góry (534 m n.p.m.), kulminacji w Masywie Dzielca. Na zalesionym szczycie znajduje się wieża przekaźnika telewizyjnego o wys. 56 m. Tu kierujemy się w prawo płaskim grzbietem w kierunku południowego zachodu do ciekawych form skalnych. Po prawej Wysoki Okap, dalej Skały Kamionki do których prowadzi niebieski szlak kuracyjny nr 13, a na nich punkt widokowy na Masyw Śnieżnika. (Początkowo szczyt Dzielca i skały nazywano imieniem cesarza Wilhelma, później Bismarcka, a w końcu XIX w. nadano skałom imię Moltkego. Po wojnie krótko nazywały się Harcerskie Skały.) Schodząc z punktu widokowego, kierujemy się dalej znakami czerwonymi trasy wędrówkowej nr 3. Po drodze mijamy sterczynę zwaną Stary Zamek. Schodząc południowym zboczem Dzielca, po lewej dwie skały w formie Grzybków, dochodzimy do obwodnicy Lądka-Zdroju. Kierujemy się w lewo chodnikiem wzdłuż drogi 392 aż do przystanku autobusowego, za nim w lewo przez mostek, mijając Willę Marianna skręcamy w lewo, a następnie w prawo wchodzimy ścieżką do lasu w kierunku Stołowych Skał. Jest to najliczniejsza grupa skał w Górach Złotych. Tworzy ją ciąg ośmiu skał o różnej wielkości od najniżej położonej: Niżna, Baszta, Mała, Wyżna, Iglica, Skalny Ząb, Trzy Ambony i Kobylicowa.Z Niżny kierujemy się za znakami czerwonej trasy wędrówkowej nr 3. Przecinając liczne dróżki i ścieżki leśne na grzbiecie Królówki, po lewej skała Skalny Ząb, dochodzimy do Trzech Ambon, które znajdują się po naszej lewej stronie i źródełka św. Antoniego. Stąd do góry, po dość stromym grzbiecie osiągamy szczyt Królówki. Dalej drogą leśną dochodzimy do ruin zamku Karpień, na szczycie Karpiaka na wys. 775 m n.p.m. Według opracowań historia zamku, jako gródka obronnego, sięga XII w. Na początku XIV w. wzniesiono tu murowany kamienny zamek. Wcześniej należał do cystersów z Kamieńca Ząbkowickiego. Karpień był w XIV-XV w centrum państewka obejmującego zasięgiem górną dolinę Białej Lądeckiej aż po Radochów. Zamek zniszczony został w czasie wojen husyckich w 1428 r. i powtórnie w 1431 r. Potem zamek stał się siedliskiem husyckich rycerzy rozbójników i ostatecznie został zniszczony 15 czerwca 1443 r., przez połączone siły miast śląskich. Od tej pory popadał w ruinę. Schodzimy do Rozdroża Zamkowego do węzła dróg leśnych i szlaków turystycznych. Stamtąd ścieżka prowadzi do punktu widokowego zwanego Trojanem. Po drodze na szczególną uwagę zasługuje Skalna Brama, którą tworzą dwa równoległe ciągi skał, rozdzielone 3-metrowym, stromym przejściem od długości ok. 27 m. Następnie przechodzimy obok Trzech Baszt o wys. ok 9 m, Skalnego muru, do którego przylega jeszcze Skalny Szyb. Wkrótce dochodzimy do szczytu Trojaka, do skały widokowej Trojan. Stąd panorama od południowego wschodu na Góry Bialskie, na południe na Masyw Śnieżnika. W kierunku zachodnim za niższymi Krowiarkami, widać Góry Bystrzyckie, a w dole część miejską Lądka-Zdroju. Schodząc w dół po prawej stronie mijamy skałę Samotnik. Drogą Małą Okólną przez Rondo Grzybowe, Drogą Świerkową dochodzimy do Dolnej Drogi. Dalej Drogą Ptasią przez Rondo Duże, w prawo Drogą Leśną do Ronda Małego. Stąd Promenadą św. Jadwigi dochodzimy do źródełka św. Jadwigi, w lewo wzdłuż Arboretum, kończymy nasz spacer na ul. Moniuszki.
MIEJSCA
Iglica – zwana też „Krzyżowa” należy do największych i najpiękniejszych skał w masywie Królówki. Punkt widokowy, który już w początkach XIX w. uzyskał szczególną popularność. Ta 19 metrowej wysokości skała wiąże się z pruskim generałem Juliusem von Grawertem, dowódcą kłodzkiego garnizonu. Otóż ów generał, po wypadku i ze względu na niezadowalający stan zdrowia, uniemożliwiający mu udział w wojnie z Napoleonem, osiadł w Lądku-Zdroju. Z okien domu, w którym zamieszkał był wspaniały widok na Iglicę. Grawert, jako wojskowy, nie mogąc znieść swojej bezczynności podczas toczącej się kampanii napoleońskiej, ufundował na Iglicy żeliwny krzyż na intencję pomyślnego zwycięstwa nad Napoleonem oraz marmurową tablicę o treści „OMNIA IN OMNIBUS CHRISTUS”, Colloss: III v. XI” co znaczy „Wszystkim i we wszystkim Chrystus”. Zaraz po rozgromieniu wojsk napoleońskich w bitwie narodów pod Lipskiem, w podzięce von Grawert umieścił na skale drugą tablicę z napisem „IN HOC SIGNO VINCES XVIII OCT. MDCCXIII” co znaczy „W tym znaku zwyciężysz. 18.10.1813. Przeznaczył również 1000 talarów na wieczne utrzymanie krzyża, czym zajmowali się zamieszkali pod skałą kolejni pustelnicy aż do lat pięćdziesiątych XX w.
Arboretum – leśny ogród drzew i krzewów założony w latach 1972-1974 w południowo-wschodniej części miasta, w otulinie starych drzew w górnej części doliny potoku Jadwiżanka. Pomysłodawcą utworzenia arboretum był Przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Lądku-Zdroju – Józef Krzemień. Pomagał mu w tym leśniczy, kierownik Obwodu Leśnego Lasów Komunalnych inż. Zdzisław Hutarz. To on wypatrzył w lesie zarastającą polanę wśród starodrzewia z mikroklimatem, której lokalizacja nadawała się na założenie ogrodu. Pod bacznym okiem leśniczego wykarczowano zbędne drzewa, odwodniono łąkę, wykonano alejki oraz miejsca pod nasadzenia – teren ogrodzono. Opiekę nad ogrodem przejął gajowy – Józef Kubiesa. Kłodzki nadleśniczy, Mieczysław Wilczkiewicz, wykonał plan urządzenia ogrodu i pod jego kierunkiem górska szkółka nasadziła najwięcej okazów, głównie sekwoi. Dogodne warunki klimatyczno-glebowe sprzyjały rozwojowi ponad 250 gatunków i odmian drzew i krzewów, pochodzących z całego świata. Obecnie arboretum o pow. 2,03 ha na wys. 472-500 m n.p.m., stanowi bogatą kolekcję drzew i krzewów, gatunków iglastych i liściastych, w tym dorodnych azalii i różaneczników. Arboretum otwarte jest od maja do października w godz. 10.00 – 18.00. Wstęp płatny.
